Ο Χιμένεθ δικαίωσε τον Παναθηναϊκό, ας δικαιώσει πια και την ΑΕΚ

Του Θοδωρή Τσούτσου

Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε ότι η χειρονομία του Χιμένεθ δεν δικαιώνει κανέναν Περέιρα και κανέναν Ολυμπιακό. Δεν δίνει άλλοθι σε κανέναν που να έχει κάνει κάτι αντίστοιχο στο παρελθόν ή που θα κάνει στο μέλλον. Αν δικαιώνει κάποιον, αυτός είναι ο Παναθηναϊκός.

Πριν περίπου έξι μήνες στο ίδιο γήπεδο, από το ίδιο περίπου σημείο είχε πεταχτεί το κουτάκι μπύρας στο κεφάλι του Ιβιτς. Τώρα οι οπαδοί του Παναθηναϊκού, ίδιοι ή διαφορετικοί δεν έχει σημασία, είδαν μπροστά στα μούτρα τους και την ώρα που μέσα στον αγωνιστικό χώρο υπήρχε μεγάλη ένταση και που ο αγώνας ήταν στην κόψη του ξυραφιού, έναν τύπο να κάνει ό,τι έκανε μπροστά στα μούτρα τους.

Το γεγονός ότι δεν αντέδρασαν, αποτελεί μία κατάκτηση του Παναθηναϊκού. Και μέσω εκείνου, συνολικά του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο οπαδός του Παναθηναϊκού που τότε είχε πετάξει το κουτάκι και πρώτον θα μπορούσε να έχει τραυματίσει έναν άνθρωπο, δεύτερον είχε καταδικάσει την ομάδα του σε ένα παιχνίδι χαμένο στα χαρτιά, πρόστιμο, κεκλεισμένων των θυρών και -2 φέτος, είχε βρεθεί και τιμωρηθεί. Ακόμη και μέσα στη Λεωφόρο να ήταν χθες, που μάλλον δεν θα ήταν, αλλά ακόμη και στην ίδια θέση να καθόταν ή να καθίσει κάποια στιγμή, πλέον πιθανότατα θα έχει γίνει ένας καλύτερος οπαδός.

Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, που τα τελευταία χρόνια έχει πάθει πολλές τέτοιες ζημιές, δικαιώθηκε από αυτήν την ιστορία και κανένας άλλος. Αποδεικνύοντας πως η τιμωρία του ένοχου, αποτελεί τον μοναδικό τρόπο αντιμετώπισης τέτοιων φαινομένων. Και αυτό, βέβαια, δεν αφορά μόνο στους οπαδούς. Αφορά και σε όλους τους υπόλοιπους που είναι μέσα στο γήπεδο, όχι στις εξέδρες. Ο Χιμένεθ καταρχάς έκανε πολύ μεγάλο κακό στον εαυτό του. Πρώτα σε αυτόν, μετά στην ομάδα του...

Ο Ισπανός είναι πολύ δύσκολο πλέον να κερδίσει το σεβασμό των ανθρώπων της χώρας στην οποία εργάζεται. Θα μπορούσε να το κάνει, αν έστω αμέσως μετά ζητούσε συγνώμη. Δεν έκανε ούτε αυτό. Το έκανε λίγες ώρες αργότερα, αλλά η αξία της άμεσης μεταμέλειας είχε χαθεί. Τι θα μπορούσε, δηλαδή, περισσότερο να κάνει; Τίποτα, μόνο να μην το έχει κάνει. Αλλωστε, ο Χιμένεθ δεν είναι ποδοσφαιριστής για να περάσει το θέμα με 3-4 αγωνιστικές τιμωρίας για να βάλει μυαλό. Ο Χιμένεθ είναι προπονητής. Από προπονητές πολύ σπάνια συναντάς κάτι τέτοιο. Κακές συμπεριφορές ναι, προσβλητικές δηλώσεις ναι, αλλά χειρονομία μπροστά στα μάτια χιλιάδων ανθρώπων σπάνια. Από όσους έχει γίνει, έχει αλλάξει η διαδρομή τους.

Ο Χιμένεθ δύσκολα πια θα κερδίσει σεβασμό και από τους παίκτες του. Πιθανότατα συνολικά και από την ίδια την ομάδα του. Στην οποία πλέον, κυρίως σε αυτή διότι εκείνη εξέθεσε, θα πρέπει να απολογηθεί ο τεχνικός της. Και ιδιωτικά, όχι απλώς και μόνο δημόσια. Μία κεντρική τιμωρία του Ισπανού, από τα αρμόδια όργανα δηλαδή, δεν θα σημαίνει πολλά για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Μια τιμωρία, όμως από την ομάδα του, όποια επιλέξει εκείνη και με όποιο τρόπο επιλέξει να την επικοινωνήσει αλλά πάντως τιμωρία, θα σημαίνει πολλά για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Να δείξει, δηλαδή, ότι η ίδια δεν το δέχεται...

Και τότε το πράγμα θα έχει γυρισμό; Πιθανότατα όχι. Ο Χιμένεθ έβαλε πια ημερομηνία στη σχέση του με το ελληνικό ποδόσφαιρο και βέβαια την ΑΕΚ. Αυτό έχει αποδείξει το παρελθόν, αυτό ορίζει και η λογική. Θα τον κυνηγάει αυτό που έκανε, θα περιορίζει τη λειτουργία του, θα επηρεάζει πια όσους ποδοσφαιρικά συναναστρέφονται μαζί του, δικούς του, αντιπάλους, διαιτητές και πάει λέγοντας.

Αλλά αν η ΑΕΚ δεν το κάνει, η χειρονομία πλέον θα κυνηγάει εκείνην. Με τα ίδια, περίπου αποτελέσματα, στις δικές της ποδοσφαιρικές συναναστροφές. Η Ενωση καλείται να λειτουργήσει και να ενεργήσει. Αν δεν το κάνει, δεν θα στηρίξει πια τον προπονητή που επιμένει στον Κλωναρίδη ή στον Αϊντάρεβιτς. Αλλά μια χειρονομία, που ο καθρέφτης της δεν μπορεί να (την) σπάσει για να μην την αντικρίσει...

Για το αγωνιστικό μέρος του ντέρμπι, έχουμε να πούμε. Για τον Λιβάγια, δηλαδή!